De Grote Kleine Treinencompetitie Aflevering 2 Thema Historische Gebeurtenis

[ deze tekst bevat spoilers ]

Het stof van deel twee van het programma De Grote Kleine Treinencompetitie is net neergedaald en ik ben opgelucht dat het op dezelfde frisse manier wordt voortgezet als aflevering 1. Geen zogenaamd grappige opmerkingen tegen of over de deelnemers, maar gewoon laten zien waar het om gaat. Het bouwen van een modelspoorbaan.

Het thema historische gebeurtenissen is een thema waar je veel kanten mee op kunt, en qua originaliteit wint team geel, met Henk als teamleider, hier met overmacht. De eerste Russische Nucleaire centrale. Een dappere keuze, want veel Russisch is er niet in de modelbouw. Team blauw met teamleider Marc kiest ervoor om de val van de Berlijnse muur te laten zien. Misschien wel de slimste keuze, het spreekt iedereen aan en er is al veel materiaal voor, maar daarom ook wel een voordehand liggende keuze. Qua originaliteit een minpunt. Team wit kiest verrassend voor de stoomtrein die in 1895 door de muur van station Montparnesse rijdt. De machinist wilde tijd inhalen en remde te laat. Het leverde een iconische foto op van een stoomlocomotief die rechtop op straat staat met een kapotte muur op de achtergrond. Ook leuk van team wit is dat er een vrouw in het team zit en dat er jonge deelnemers in zitten. Dat biedt hoop voor de toekomst!

Waar de dwarsligger de vorige keer een kleine rol speelde (de pingpongbal was vrij makkelijk weg te werken), was de uitdaging dit keer veel groter. Een roze tutu en twee badslippers moesten verwerkt worden in de baan, of in ieder geval 50% van het materiaal. Het verschil in oplossingen was dit keer echt een afspiegeling van de kunde van het team. Waar team geel de roze tutu vrijwel onbewerkt op de baan heeft gedrapeerd, werkte team wit en blauw het bijzonder knap weg. Team wit was sterk in het wegwerken van de tutu door deze over te spuiten en als hekwerk te gebruiken. Dat was echt heel knap van Simone! Een stukje tutu op een figuurtje leggen maakte de jury gek genoeg helemaal wild. Zo bijzonder was dat nou ook weer niet. Team blauw heeft bijzonder knap de slipper weggewerkt. Steffan kreeg de opdracht mee en de inzet en beleving van Steffan is gewoon fantastisch. Het is mooie TV, een geëmotioneerde Steffan, maar hij flikt het toch maar mooi! De brokstukken die her en der terugkwamen deden aan niets denken aan een slipper. Het was een nek-aan-nek race tussen wit en blauw, maar team blauw kreeg terecht het punt toegewezen.
Team geel had er overduidelijk geen zin in en heeft de tutu aan stukken gesneden en onbewerkt op de baan gekwakt. Het effect van het fluorescerend roze in een landschap van rustige groen-, bruin- en blauwtinten was verbijsterend.

Dat is jammer, want het gekozen onderwerp van team geel blijft origineel. De uitvoering viel wel wat tegen. Zo bestond de baan na drie dagen bouwen voor het grootste gedeelte uit twee vrij kale bergen met wat boompjes. De nucleaire centrale was goed gelijkend op het origineel, maar de kermis daarentegen was zo doods dat die net zo goed achterwege gelaten had kunnen worden. Dat is echt een gemiste kans, want op kermisgebied is er wél behoorlijk wat uitgebracht door Faller. De brug is mooi gelukt, maar de treinbaan zelf was echt weer heel saai. Er gebeurde gewoon niets op de baan! Waarschijnlijk gebeurde er ook niets in de Sovjet-Unie in die tijd. Team geel is uiteindelijk terecht roemloos afgevallen.

Team wit heeft daarentegen een schitterende baan vol kleine details. De eiffeltoren is imposant, maar niet erg verrassend. De Franse huisjes zijn wél weer heel origineel. Het station is echt heel mooi gemaakt en had wat meer aandacht verdiend. Heel leuk zijn de bewegende schoorsteenvegers. De sfeer van deze hele baan ademt de levendigheid en hoop die er eind 19^e eeuw in werkelijkheid was. In vergelijking met team geel is dit echt een verademing. De stoomlocomotief breekt mooi door de muur, wat toch wel een technisch hoogstandje is. Ook dit verdiende meer waardering. Het is waar dat het “door de muur breken” zelf een beetje verstopt zit in het gebouw – dit was de kritiek van de jury -, maar hoe had dit anders gekund zonder van het origineel af te wijken? Team wit had er al met al net zo goed met de overwinning vandoor kunnen gaan.

Team Blauw heeft werkelijk een prachtige Brandenburger Tor. Dit centerpiece is een waar meesterwerk, rijk versierd met details waaronder André van Duin in eigen persoon op verschillende afbeeldingen in de poorten van “de tor”. Bijzonder vermakelijk is het podium met het optreden van Pink Floyd. Dit vanuit de geschiedenis tot in detail nagemaakt met een enorme bewegende pop is echt een aandachtstrekker. Deze twee meesterwerken zullen ongetwijfeld doorslaggevend geweest zijn bij de beoordeling van de jury. Ja, er konden nog wat zaken beter, maar gezien de beperkte tijd en de prachtige kunstwerken die team blauw op de modelbaan weet te zetten is dit echt de terechte winnaar van aflevering 2.

Met deze aflevering, die misschien uiteindelijk wat minder indrukwekkend was dan deel 1, heeft omroep Max toch weer een mooi programma neergezet. Ook nu blijft het programma dicht bij de basis zonder opsmuk waardoor het fris oogt. De jury en André van Duin zijn echt heel goed, ze laten de bouwers in hun waarde en ze laten het programma niet om zichzelf draaien. In deze tijd is dat bijna vernieuwend.